ΚΑΡΚΙΝΟΣ: ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Ο καρκίνος θεωρείται ότι αποτελεί μια γενετική νόσο καθώς δεν είναι γνωστή η αιτιολογία του παρά μόνον κάποιοι παράγοντες κινδύνου, δηλ. παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο για την εμφάνισή του. Όμοια ενεργούν και οι λεγόμενοι προδιαθεσικοί παράγοντες, παράγοντες δηλ. που επίσης αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου όπως είναι η ελκώδης κολίτιδα, ο χρόνια ηπατίτιδα B ή C και άλλα χρόνια κυρίως νοσήματα.
Στην ουσία, πρόκειται για έναν ανεξέλεγκτο, άναρχο πολλαπλασιασμό κυττάρων που διαφέρουν από τα υπόλοιπα φυσιολογικά κύτταρα του ιστού όπου αναπτύσσεται ο καρκίνος. Αυτά λοιπόν τα καρκινικά κύτταρα χρησιμοποιούν τις θρεπτικές ουσίες που προορίζονται για τα φυσιολογικά κύτταρα του οργανισμού, διαταράσσουν τη λειτουργία του οργάνου, παράγουν τα ίδια τα καρκινικά κύτταρα ορμόνες, πεπτίδια και παράγοντες που διαιωνίζουν την αύξηση του όγκου και συνεπώς την επιβάρυνση του πάσχοντος οργάνου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ποσοστό 95% των θανάτων από καρκίνο οφείλεται στις μεταστάσεις, δηλ. στην διασπορά των καρκινικών κυττάρων σε απομακρυσμένα όργανα και περιοχές του ανθρώπινου οργανισμού. Μόνο σε δύο περιπτώσεις είναι πολύ σπάνιες οι μεταστάσεις. Στα γλοιώματα του εγκεφάλου, που είναι εξαιρετικά κακοήθεις όγκοι που καταστρέφουν τον ιστό τοπικά και στον βασικοκυτταρικό καρκίνο του δέρματος. Οι λόγοι για τους οποίους αυτοί οι όγκοι σπάνια δίνουν μεταστάσεις δεν είναι γνωστοί.
Σημαντικό είναι επίσης το γεγονός της σπανιότητας εμφάνισης κακοήθων όγκων στην καρδιά και στο λεπτό έντερο, γεγονός που επίσης δεν είναι γνωστοί οι λόγοι για τους οποίους συμβαίνει.
Σχετικά με το σημαντικότερο ίσως, αλλά και παρεξηγημένο τμήμα της θεραπείας των κακοήθων όγκων. Αξίωμα της Ιατρικής είναι το γεγονός ότι απαιτείται να είναι γνωστή η αιτιολογία μιας παθολογικής κατάστασης προκειμένου να υπάρξει και η κατάλληλη θεραπεία. Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος ότι η αποχή από το κάπνισμα , για παράδειγμα προφυλάσσει από κάποιες μορφές καρκίνου. Είναι όμως παράδοξο το γεγονός ότι από τα 100 άτομα με καρκίνο του πνεύμονα οι 80 ήταν καπνιστές, ενώ από τους 100 καπνιστές μόνον οι 15-20 αναπτύσσουν καρκίνο στον πνεύμονα.
Έχει γραφτεί ότι μύκητας Candida Albicans είναι η αιτία της νόσου. Κάτι που δεν έχει απαντηθεί είναι ότι δεν έχουν ανευρεθεί μύκητες σε γειτονικές περιοχές καρκινωμάτων όπως φυσιολογικά θα έπρεπε. Επίσης δεν έχει απαντηθεί γιατί δεν υπάρχει ένα μόνο είδος καρκίνου για κάθε όργανο αλλά δεκάδες για το ίδιο όργανο. Συμπερασματικά δεν είναι δυνατόν ένας μύκητας σαν τον αναφερόμενο να έχει τη δυνατότητα να προκαλεί εκατοντάδες μορφές καρκίνου στα όργανα του σώματος.
Σίγουρα η εφαρμοζόμενη χημειοθεραπεία αποτελείται από τοξικές φαρμακευτικές ουσίες που στοχεύουν μεν τα καρκινικά κύτταρα, ωστόσο προκαλούν βλάβη και στα φυσιολογικά κύτταρα που γίνεται αντιληπτή με την απώλεια μαλλιών, εμετούς, διάρροιες και άλλες παρενέργειες. Σε ορισμένες περιπτώσεις μετά από την εφαρμογή της παρατηρείται έντονη έξαρση του καρκίνου. Αυτό το φαινόμενο έχει αποδοθεί στο γεγονός ότι η χημειοθεραπεία καταστρέφει τα καρκινικά εκείνα κύτταρα που είναι σε φάση διπλασιασμού ενώ δεν έχει επίδραση στα λεγόμενα βλαστικά καρκινικά κύτταρα που αποτελούν την ‘’πηγή’’ των καρκινικών κυττάρων και αποτελούν ένα ποσοστό 2-5% των καρκινικών κυττάρων του όγκου. Αυτά λοιπόν τα βλαστικά καρκινικά κύτταρα δεν καταστρέφονται από την χημειοθεραπεία και είναι υπεύθυνα για τις εξάρσεις της νόσου μετά το τέλος κάθε χημειοθεραπευτικού σχήματος. Θεωρητικά είναι δύσκολο να ανευρεθεί κάποιο κοκτέιλ φαρμάκων για τα κύτταρα αυτά καθώς συνέχεια μεταλλάσσονται και αποκτούν ανοχή έναντι των σκευασμάτων που χρησιμοποιούνται. Αξίζει να αναφερθεί ότι ενώ από ένα φυσιολογικό κύτταρο προκύπτουν δύο θυγατρικά κατά τη διαίρεσή του, από ένα καρκινικό κύτταρο, ανάλογα με το πόσο ‘’πρωτόγονο’’ είναι μπορεί να προκύψουν δύο, τρία ή περισσότερα θυγατρικά καρκινικά κύτταρα κατά τη διαίρεσή του. Συνεπώς δεν είναι τόσο απλό το θέμα της θεραπείας του καρκίνου αν λάβουμε επίσης υπόψη ότι απαιτούνται πολλές αλλαγές σε κυτταρικό επίπεδο προκειμένου ένα φυσιολογικό κύτταρο να εξαλλαγεί σε καρκινικό. Εκ των πραγμάτων δεν είναι δυνατόν ένα φάρμακο να στοχεύει σε όλα τα μονοπάτια που οδηγούν στην κακοήθη εξαλλαγή του φυσιολογικού κυττάρου. Δεν πρόκειται για βακτηρίδιο ή μύκητα που η λήψη κάποιου αντιβιοτικού ή αντιμυκητιασικού επιφέρει την ίαση.
Συμπερασματικά, θα απαιτηθούν πολλά χρόνια εργαστηριακών και κλινικών μελετών προκειμένου να ανευρεθεί κάποιο φάρμακο που προφανώς δεν θα θεραπεύει όλες τις μορφές καρκίνου.
Ο συντάκτης
Νικόλαος Ανδρ. Χρυσανθακόπουλος
Ο καρκίνος θεωρείται ότι αποτελεί μια γενετική νόσο καθώς δεν είναι γνωστή η αιτιολογία του παρά μόνον κάποιοι παράγοντες κινδύνου, δηλ. παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο για την εμφάνισή του. Όμοια ενεργούν και οι λεγόμενοι προδιαθεσικοί παράγοντες, παράγοντες δηλ. που επίσης αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου όπως είναι η ελκώδης κολίτιδα, ο χρόνια ηπατίτιδα B ή C και άλλα χρόνια κυρίως νοσήματα.
Στην ουσία, πρόκειται για έναν ανεξέλεγκτο, άναρχο πολλαπλασιασμό κυττάρων που διαφέρουν από τα υπόλοιπα φυσιολογικά κύτταρα του ιστού όπου αναπτύσσεται ο καρκίνος. Αυτά λοιπόν τα καρκινικά κύτταρα χρησιμοποιούν τις θρεπτικές ουσίες που προορίζονται για τα φυσιολογικά κύτταρα του οργανισμού, διαταράσσουν τη λειτουργία του οργάνου, παράγουν τα ίδια τα καρκινικά κύτταρα ορμόνες, πεπτίδια και παράγοντες που διαιωνίζουν την αύξηση του όγκου και συνεπώς την επιβάρυνση του πάσχοντος οργάνου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ποσοστό 95% των θανάτων από καρκίνο οφείλεται στις μεταστάσεις, δηλ. στην διασπορά των καρκινικών κυττάρων σε απομακρυσμένα όργανα και περιοχές του ανθρώπινου οργανισμού. Μόνο σε δύο περιπτώσεις είναι πολύ σπάνιες οι μεταστάσεις. Στα γλοιώματα του εγκεφάλου, που είναι εξαιρετικά κακοήθεις όγκοι που καταστρέφουν τον ιστό τοπικά και στον βασικοκυτταρικό καρκίνο του δέρματος. Οι λόγοι για τους οποίους αυτοί οι όγκοι σπάνια δίνουν μεταστάσεις δεν είναι γνωστοί.
Σημαντικό είναι επίσης το γεγονός της σπανιότητας εμφάνισης κακοήθων όγκων στην καρδιά και στο λεπτό έντερο, γεγονός που επίσης δεν είναι γνωστοί οι λόγοι για τους οποίους συμβαίνει.
Σχετικά με το σημαντικότερο ίσως, αλλά και παρεξηγημένο τμήμα της θεραπείας των κακοήθων όγκων. Αξίωμα της Ιατρικής είναι το γεγονός ότι απαιτείται να είναι γνωστή η αιτιολογία μιας παθολογικής κατάστασης προκειμένου να υπάρξει και η κατάλληλη θεραπεία. Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος ότι η αποχή από το κάπνισμα , για παράδειγμα προφυλάσσει από κάποιες μορφές καρκίνου. Είναι όμως παράδοξο το γεγονός ότι από τα 100 άτομα με καρκίνο του πνεύμονα οι 80 ήταν καπνιστές, ενώ από τους 100 καπνιστές μόνον οι 15-20 αναπτύσσουν καρκίνο στον πνεύμονα.
Έχει γραφτεί ότι μύκητας Candida Albicans είναι η αιτία της νόσου. Κάτι που δεν έχει απαντηθεί είναι ότι δεν έχουν ανευρεθεί μύκητες σε γειτονικές περιοχές καρκινωμάτων όπως φυσιολογικά θα έπρεπε. Επίσης δεν έχει απαντηθεί γιατί δεν υπάρχει ένα μόνο είδος καρκίνου για κάθε όργανο αλλά δεκάδες για το ίδιο όργανο. Συμπερασματικά δεν είναι δυνατόν ένας μύκητας σαν τον αναφερόμενο να έχει τη δυνατότητα να προκαλεί εκατοντάδες μορφές καρκίνου στα όργανα του σώματος.
Σίγουρα η εφαρμοζόμενη χημειοθεραπεία αποτελείται από τοξικές φαρμακευτικές ουσίες που στοχεύουν μεν τα καρκινικά κύτταρα, ωστόσο προκαλούν βλάβη και στα φυσιολογικά κύτταρα που γίνεται αντιληπτή με την απώλεια μαλλιών, εμετούς, διάρροιες και άλλες παρενέργειες. Σε ορισμένες περιπτώσεις μετά από την εφαρμογή της παρατηρείται έντονη έξαρση του καρκίνου. Αυτό το φαινόμενο έχει αποδοθεί στο γεγονός ότι η χημειοθεραπεία καταστρέφει τα καρκινικά εκείνα κύτταρα που είναι σε φάση διπλασιασμού ενώ δεν έχει επίδραση στα λεγόμενα βλαστικά καρκινικά κύτταρα που αποτελούν την ‘’πηγή’’ των καρκινικών κυττάρων και αποτελούν ένα ποσοστό 2-5% των καρκινικών κυττάρων του όγκου. Αυτά λοιπόν τα βλαστικά καρκινικά κύτταρα δεν καταστρέφονται από την χημειοθεραπεία και είναι υπεύθυνα για τις εξάρσεις της νόσου μετά το τέλος κάθε χημειοθεραπευτικού σχήματος. Θεωρητικά είναι δύσκολο να ανευρεθεί κάποιο κοκτέιλ φαρμάκων για τα κύτταρα αυτά καθώς συνέχεια μεταλλάσσονται και αποκτούν ανοχή έναντι των σκευασμάτων που χρησιμοποιούνται. Αξίζει να αναφερθεί ότι ενώ από ένα φυσιολογικό κύτταρο προκύπτουν δύο θυγατρικά κατά τη διαίρεσή του, από ένα καρκινικό κύτταρο, ανάλογα με το πόσο ‘’πρωτόγονο’’ είναι μπορεί να προκύψουν δύο, τρία ή περισσότερα θυγατρικά καρκινικά κύτταρα κατά τη διαίρεσή του. Συνεπώς δεν είναι τόσο απλό το θέμα της θεραπείας του καρκίνου αν λάβουμε επίσης υπόψη ότι απαιτούνται πολλές αλλαγές σε κυτταρικό επίπεδο προκειμένου ένα φυσιολογικό κύτταρο να εξαλλαγεί σε καρκινικό. Εκ των πραγμάτων δεν είναι δυνατόν ένα φάρμακο να στοχεύει σε όλα τα μονοπάτια που οδηγούν στην κακοήθη εξαλλαγή του φυσιολογικού κυττάρου. Δεν πρόκειται για βακτηρίδιο ή μύκητα που η λήψη κάποιου αντιβιοτικού ή αντιμυκητιασικού επιφέρει την ίαση.
Συμπερασματικά, θα απαιτηθούν πολλά χρόνια εργαστηριακών και κλινικών μελετών προκειμένου να ανευρεθεί κάποιο φάρμακο που προφανώς δεν θα θεραπεύει όλες τις μορφές καρκίνου.
Ο συντάκτης
Νικόλαος Ανδρ. Χρυσανθακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου